Juni 2023, het zonnetje schijnt en menigeen geniet lekker van de zomerse temperaturen. Maar ook een mooi moment om terug te kijken naar afgelopen vasteloavend. Wij vroegen onze Jónkheedprins Thijs I hoe hij zijn seizoen heeft beleefd:
Tijdens mijn proclamatie was het allemaal super spannend! Met mijn masker op, in de coulissen dacht ik; “oké, nú gaat het gebeuren, het grote moment, mijn grote droom komt eindelijk uit!” Eenmaal op het podium werd afgeteld en gooide ik mijn masker af. Ik heb gesprongen van vreugde!
Na de proclamatie gingen we samen met de jeugdcommissie en mijn familie uiteten om vervolgens richting Heerlen Centrum te gaan voor de proclamatie van die nieuwe (grote) Sjtadsprins va Heële. Toen hij door de grote blokken sprong dat ik eerst: “wie is dat?” maar we leerden elkaar al snel kennen. En terugkijkend had ik geen betere Sjtadsprins kunnen wensen. Dat geldt natuurlijk ook voor zijn adjudanten Bas en Michiel!
Ook mijn receptie was supergezellig en leuk. En wat was het druk! Heel veel vrienden, familie en verenigingen kwamen langs om mij te feliciteren. Wat heb ik daarvan genoten. Een andere activiteit die voor mij een bijzondere herinnering blijft, was het poefelen inpakken met Job en de hele Iereroad bij Bakkerij Voncken!
En toen de carnavalsdagen zelf… Een marathon met alleen maar hoogtepunten Samen met de hele Jeugdraad van Elf en het Winkbülleballet langs de scholen op carnavalsvrijdag om samen met alle kinderen vasteloavend te vieren! Het was één groot feest en superleuk met al die vrolijke en dansende en verklede kinderen
In de optocht was het SUPER VET om samen met Ivo en Job boven op de wagen te staan en heel veel snoep te mogen uitgooien! Ook hier heb ik samen met het Winkbülleballet en de Jeugdraad van Elf veel gesprongen en gezongen. Wat ging die wagen op en neer!
Ik heb echt een geweldig seizoen gehad. Samen met Sjtadsprins Rik I dansen, springen en vasteloavend vieren. Maar ook natuurlijk met alle andere mensen om mij heen die er een geweldige carnaval van hebben gemaakt! Er zijn zoveel momenten geweest waar ik met een glimlach op terug kijk, te veel om op te noemen.
Erik, wil je een terugblik schrijven over jouw tijd als Sjtadsprins? Een vraag die niet aan dovemans oren was gesteld. Hij blikt terug op zijn ervaringen als “ganse sjtolze hoeëglustigheed va ósz leefsjtad Heële”.
Hij kan er heel kort over zijn: “Mijn tijd als Sjtadsprins laat zich namelijk omschrijven in één woord: Super-mega-vet-gaaf-once-in-a-lifetime-onvergetelijk!” Helemaal niks aan gelogen, maar het dekt nog steeds niet de hele lading…
“Voor mij kwam een grote droom uit toen ik op 30 mei 2019 om 21u48 hét telefoontje kreeg van onze voorzitter. Ik kon tijdens dat telefoongesprek geen fatsoenlijk woord uitbrengen. In goed Heerlens noemt men dat ‘sjtamele’. Daarna begon de spreekwoordelijke trein te rijden. Een trein die pas stopte op carnavalsdinsdag om 00u00. Het was één grote rush van begin tot eind. Iets wat ik echt nooit meer zal vergeten. Een herinnering voor het leven.
Die rush begon al vlug nadat ik ‘ja’ had gezegd tegen de prinsencommissie. De voorbereiding alleen al was geweldig. Het onder streng embargo vertellen aan de meest directe familie. Het vragen van mijn adjudant, vriend, steun en toeverlaat Jeroen Hollewijn, die mij op geheel eigen en fantastisch wijze heeft begeleid. Iets waar ik hem eeuwig dankbaar voor ben. Jeroen was dan wel geen prins, maar voor mij was en is hij nog steeds een KONING!
Toen ook mijn ‘adje’ dit avontuur met mij aan wilde, ging de trein verder. Het ontwerpen van mijn persoonlijke orde, kennismaken met de prinsencommissie op een gezellig terrasje in het heuvelland, alles in het diepste geheim. Een van de mooiste momenten in de voorbereiding was toen de voorzitter van de Raad van Elf Jordi Valkenberg, onze opper-Winkbül Paul Munnix en mijn adjudant met zijn sjatteleef Philomena bij ons op bezoek kwamen met de scepter en ketting. Toen mocht ik voor het eerst in mijn leven de aller-, allermooiste scepter van vasteloavendvierend Nederland vasthouden. Wat was ik teleurgesteld toen ik die scepter dezelfde avond alweer moest inleveren.
Naarmate het najaar vorderde nam de spanning steeds wat verder toe. De eerste keer het prinsenpak passen, de steek passen en het pak ophalen vond ik super bijzonder. Op naar het volgende hoogte punt: ‘mutsjke hoale’. Wat was dat leuk. Laten we de mystiek hieromtrent maar behouden en daar niet te veel over uitweiden. Maar dat was een absoluut hoogtepunt in de voorbereiding. Super mooi om dat te mogen beleven.
Het spel was echt op de wagen toen de welbekende prinsengalerij in de krant te vinden was. Het grote speculeren begon… Overal proberen jezelf niet te verspreken en het spelletje meespelen. Heerlijk om te doen.
En toen ging het al snel aan op het moment suprême. Die avond ging ik het op een ‘surprise party’ vertellen aan mijn vrienden en familie. Zenuwen! Nadat ook de prinsencommissie was gearriveerd en verteld had wat er stond te gebeuren waren mijn zenuwen al behoorlijk gezakt en konden we richting de Pancraat. Pak tip top, masker op en gaan.
Ik had de eer geproclameerd te worden boven op de Blauw Sjuut. Wat was dat sjiek. Het aftellen begint. Van 11, 10, 9, 8… Naar 0…. Het masker gaat af en het plein staat vol. Iedereen kijkt naar de Sjuut en naar mij. Een ongelooflijke rush van adrenaline, emotie en vreugde. Op het podium voor een vol Pancratiusplein werd ik echt tot prins geproclameerd met de versierselen die daar bij horen. Juichen naar alle belangstellenden, zwaaien, handkusjes, speechen, genieten! Alles waar ik als echte liefhebber, als echte vasteloavesgek van hebt gedroomd.
De avond van de proclamatie is super gaaf. Eigenlijk alles wat dat ene woord boven aan dit stukje proza beschrijft. Een roes die ik nooit eerder op die manier heb ervaren. Gek genoeg weet ik van die avond nog bijna alles. De weken erna zijn echter veel moeilijker te herinneren. En nee, dat ligt niet aan de alcohol…
Er komt zo ontzettend veel op me af. Veel prikkels, indrukken, nieuwe ervaringen. Allemaal even leuk en bijzonder. Super enthousiast ben ik alles aangevlogen, vol overgave en plezier. Het is een onbeschrijflijke tijd die bol staat van de hoogtepunten. Eigenlijk te veel om op te noemen. Maar ik noem er een paar:
Samen vieren met de Raad. Mannen die stuk voor stuk alles doen voor hun prins, hem op handen dragen. Kameraden voor het leven en stuk voor stuk hun eigen gewicht in goud waard! Kennismaken met de Jónkheedsprins, met wie ik vrienden ben geworden. Wij hebben een band gekregen voor het leven. De receptie die helemaal in het teken stond van mij, de Sjtadsprins. Vrienden, bekenden, onbekenden en verenigingen kwamen langs met allemaal een leuk verhaal of grappige act.
Vasteloavend, sjpass en plezeer brengen bij mensen die vanwege hun leeftijd, handicap of beperking niet (meer) kunnen vieren zoals dat voor de meeste mensen gebruikelijk is. Ik heb onwijs genoten van het ongeremde enthousiasme bij de vieringen met gehandicapten bij de verschillende instellingen in de regio. De dankbaarheid van onze ouderen waarbij het carnavalshart nog steeds sneller gaat kloppen wanneer alles in het rood, geel, groen is versierd. Een dansje doen met een 85-jarige, onbetaalbaar!
Ziek zijn en dood gaan even vergeten in het hospice. Alleen maar omdat ik als prins op bezoek mocht komen. Nog één keertje plezier maken en niet denken aan de broze gezondheid die de mensen naar het hospice heeft gebracht. Onvergetelijk en super mooi om te mogen doen. Een kant van de vasteloavend die ik als klassiek kroegvierder niet kende, maar heel erg mooi ben gaan vinden
Uiteraard de 3 dolle dagen zelf met alleen maar hoogte punten ondanks het slechte weer en een afgelaste optocht. Een nieuwe rush die mijn allerlaatste energie heeft opgeslurpt. Die optocht op dinsdag. Een volwaardige optocht op een andere dag dan normaal. Super gaaf. Boven op die wagen, strooien met snoepgoed alsof je leven ervan afhangt. Knallen van begin tot eind. Binnen rijden op een bomvol Pancratiusplein, op dinsdag, gaf echt een enorme kick.
En dan is het klaar op dinsdagavond. Compleet gesloopt, alleen nog maar verlangend naar mijn bed. In één woord: Super-mega-vet-gaaf-once-in-a-lifetime-onvergetelijk! Niet wetende wat de wereld 1 week later zou overkomen.
En nu sta ik aan de vooravond van mijn na-seizoen. Als 3de Sjtadsprins in de geschiedenis van H.V.V. de Winkbülle die er een tweede, hetzij aangepast en coronaproof, seizoen achteraan mocht plakken. Een unieke situatie want ik had nooit verwacht ook maar één jaar Sjtadsprins te mogen zijn. Het was voor mij dus eigenlijk Super-mega-vet-gaaf-twice-in-a-lifetime-onvergetelijk!
Ik verheug mij op het komende na-seizoen en hoop weer met iedereen samen te kunnen vieren. Want, de vasteloavend is va ósz allenuj, loate vier dem same beleëve! Zeker na het bizarre covid-19 tijdperk.
Als Jonkheedprins Ricus I terugdenkt aan zijn prinsschap en het afgelopen seizoen beginnen zijn ogen weer te glimmen. Een big smile van oor tot oor verschijnt op zijn gezicht. Ricus grijpt nog elk moment aan om vol van zijn prinsschap te genieten. Terugkijkend op zijn seizoen als Jonkheedprins zijn er natuurlijk meerdere hoogtepunten.
Allereerst was er de onthulling bij hem thuis dat hij Jonkheedprins zou worden. Wow, dat was echt het beste kerstcadeau dat hij zich maar kon wensen. Daarna volgde de proclamatie waar Ricus eindelijk aan iedereen mocht vertellen dat hij voorop zou gaan in de carnaval als Jonkheedprins van H.V.V. de Winkbülle. Wat was het toch sjiek om na de proclamatie een auto klaar te zien staan, bestickerd met zijn eigen logo en naam. Het startschot van een geweldig seizoen.
Samen met Lucas, zijn adjudant, legde hij de nodige bezoekjes af, zowel alleen als uiteraard met het Winkbülleballet en de jeugdraad van elf. Wat was het iedere keer weer gezellig. Bij de receptie waren de cadeaus niet aan te slepen. De meeste cadeaus hebben een speciaal plekje gekregen op de kamer van Ricus en zullen altijd een dierbaar plekje behouden.
Steeds wanneer de Blauw Sjuut, Prins Roger II of de raad van elf langs het huis van de Jonkheedprins reden was het een feestje. TOET TOET!!!! Het scholenbezoek op de vrijdag voor de carnaval was ook weer een hoogtepunt. Met een touringcarbus van school naar school. Een drukke maar o zo geweldige dag. Een dag later volgde zijn eigen kinderoptocht. Ook dit jaar weer een succes. Het lijkt alsof de groepen alleen maar groter en mooier worden. Bij de grote optocht op de zondag werd Jonkheedprins Ricus onthaald met een confettidouche op het Pancratiusplein.
Al met al was het een seizoen om op terug te kijken met een grote lach. Afscheid nemen op 5 januari 2019 is dan ook een moment dat Jonkheedprins Ricus I het liefst wil overslaan. Helaas komt er voor hem ook een einde en zal de nieuwe Jonkheedprins hem opvolgen.
De abdicatie van Jonkheedprins Ricus I en de proclamatie van de nieuwe Jonkheedprins vinden plaats op zaterdag 5 januari 2019 om 13:33 uur in het Cultuurhuis (Sittarderweg 145) in Heerlen.
Nog heel even en dan is Roger II weer gewoon Roger Holtus. Hoe heeft hij zijn seizoen als Sjtadsprins va Heële beleefd?
De adventsperiode is voorbij en daarmee komt de abdicatie akelig dichtbij. Op 4 januari sluit ik een fantastisch jaar af dat ik voor geen goud had willen missen. Ik zie nog heel duidelijk voor me hoe Rogier en ik in het voorportaal van de kerk een kaarsje aanstaken tijdens het wachten op de proclamatie. We stapten daarna in het felle licht op het Pancratiusplein en elf tellen later in de achtbaan die het prinsenschap is.
Carnavalvierend Heerlen mogen voorgaan is onvergetelijk. Van heel dichtbij zien hoeveel tijd en energie de Winkbülle steken in het voorbereiden en begeleiden van dit grote feest. Echt ervaren hoe alle verschillen wegvallen tijdens de vasteloavend. Er zijn geen rangen, geen standen, geen oordelen en geen gedoe. Alleen maar feest, lol en plezier.
Ook de aanloop naar het carnavalsweekend is heel bijzonder. De huisbezoeken bij mensen die helaas niet kunnen meevieren. De scholen, de inburgering, de verzorgingstehuizen, het hospice. Overal merk je dat de Winkbülle impact hebben en warmte en plezier achterlaten. Dat maakte me telkens heel trots.
Over een paar dagen maak ik met veel liefde plaats voor Appie 71. Wat een avontuur staat hem te wachten! Mijn belangrijkste drie tips: Geniet, geniet en geniet. En oh ja: koester je adjudant!
Roger II
De abdicatie van Roger II vindt plaats op vrijdag 4 januari 2019 op het Pancratiusplein.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.Ok
